ஒரு இனிய காலை பொழுதில் தைமாத முகூர்த்த நன்நாளில் இருவரும் இணைத்தனர். ஆமாம் அனைவருடைய ஆசிகளுடனும் மிகவும் மயக்கமான நினைவுகளுடனும் ஹோமம் புகைமண்டலத்தின் களைப்புடனும் இருவரும் தனது கண்களாலேயே போராட்டம் நடத்திக்கொண்டனர். இனிய நிறைவான தம்பதிகளான மகேஷும் ரம்யாவும் தான் அவர்கள். திருப்பிப் பார்ப்பதற்குள் ஒரு வருடம் உருண்டோடி இருந்தது. வேலைக்கு செல்லும் அவசரத்தில் மேஜையில் வைத்திருந்த மாத்திரைக்கவரை அவசர அவசரமாக தேடினாள். எடுக்க எடுக்க ஒவ்வொன்றாக வந்துகொண்டே இருந்தது. இவ்வளவு சீக்கிரம் இதற்கு தேவை வந்து விட்டதே என்ற மன வேதனையுடன் அவசரமாக மாத்திரையை எடுத்து விழுங்கினாள். வேகமாக வாசலுக்கு வந்தவள் ஏனோ தடுமாறினாள். படிதவறி கீழே விழுந்தாள்.
தலையில் சிறிது காயம் சமாளித்துக்கொண்டு கீழே விழுந்த தனது ஹன்ட் பேக்கை எடுத்து தனது ஸ்கூட்டியில் மாட்டிக்கொண்டு அலுவலகத்திற்கு கிளம்பினாள். காலையில் நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சியை எண்ணியவளாய் வந்தவள், எதிரில் வரும் லாரியின் வேகத்தை உணரத்தெரியாதவளாய் கம்பத்தில் இடித்து தள்ளப்பட்டு கீழே விழுந்தாள். பிறகு ஹாஸ்பிட்டல் டாக்டர் பிழைப்பதற்கு ஒரு சதவிகிதம் கூட வாய்ப்பே இல்லை என்ற வார்த்தையை கேட்ட அவளது விழியில் முதல் நாளில் இருந்து ஏற்ப்பட்ட கசப்பான சம்பவத்தை அசைபோட தொடங்கியது.
திருமணம் தேன்நிலவு முடிந்து ஒரு வாரம் கழித்து அன்றுதான் முதல் நாள் அலுவலகத்திற்கு கிளம்பினாள் ரம்யா. பார்ப்பதற்கு மிகவும் எளிமையாக இருந்தாலும் மற்றவர்களை திரும்பிப்பார்க்க வைக்கும் அழகு அவளுடையது. ரோஸ் நிறத்தில் சுடிதார் அணிந்து கொண்டு தலையின் ஓரத்தில் ரோஜா ஒன்றை வைத்திருந்தாள். அது அவளது அழகை இன்னும் மெருகேற்றியது. மகேஷ் அவளை பார்த்தான் எனக்கே இவ்வளவு அழகாய் தெரிகிறவள் மற்றவர் கண்களுக்கு எப்படி தெரிவாள் என்று எண்ணியவன் ரம்யா நீ வேலைக்கு தானே செல்கிறாய் என்றான். கணவன் எதற்கு அவ்வாறு கேட்க்கிறான் என்று தெரியாமலே ஆமாம் என்றால் கனிவான குரலுடன்.
அவனது அடுத்த வார்த்தைகளை எதிர்பாராதவளாய் அவனைப்பார்த்தாள். இல்ல மற்றவர்களை மயக்குவதற்காக போகிறாயோ என்று நினைத்தேன் என்றான். அவனது கடுமையான வார்த்தைகளை கேட்டு அதிர்ந்து போனாள் ரம்யா. பிரோவில் இருந்து ஒரு கலர் மங்கிய புடவை ஒன்றை எடுத்து கொடுத்து இனிமேல் நீ இதை அணிந்து கொண்டு தான் வேலைக்கு போகவேண்டும் என்று கூறினான். அதைக்கட்டிக்கொண்டு மிகுந்த மன உளைச்சலுடன் அவள் அலுவலகத்திற்கு சென்றாள். அவளது அலுவலகத்தில் அனைவரும் ஏன் இவ்வளவு சோர்வாக வந்திருக்கீங்கன்னு வினவினார்கள். திருமணம் முடிந்து இன்று தானே அவள் முதல் நாள் வேலைக்கு வந்திருக்கிறாள். எல்லாம் போக போக சரியாகிவிடும் என்று அவளது தோழி கூறி கிண்டல் செய்தாள். அனால் போக போக தனது வாழ்க்கையே போய்விடும் என்பதை அவள் கனவிலும் நினைத்திருக்க மாட்டாள் ரம்யா.
அவளுக்கான வாழ்விலும் சரி சாவிலும் சரி அவள் எந்த விதமான கனவையுமே கண்டதில்லை. மிகவும் கனிவான பெண் . அன்று விடுமுறை நாள் மகேஷ் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் ரம்யா சமையல் அறையில் சமையல் செய்து கொண்டிருந்தாள் வாசலில் அம்மா என்ற கூக்குரல் பிச்சைக்காரன் நேற்று மீந்த பழைய சாதத்தை கீழே கொட்ட மனமில்லாதவளாய் அந்த பிச்சைக்காரனுக்கு கொண்டு வந்து போட்டாள். சற்றும் அவள் எதிர்பாராதது அவனது வார்த்தைகள் ஈட்டி போல் பாய்ந்தன. வெளியில் பிச்சைக்காரனது குரல் எனக்கே கேட்கவில்லை உனக்கு மட்டும் எப்படி கேட்டுச்சி அவனை உனக்கு ரொம்ப நாளாக தெரியுமா. டெய்லி வருவான? நான் இல்லாதப்ப வருவானா பிச்சைக்காரனா இருந்தாலும் அவனும் ஆம்பளை தான் அதனால் தான் சமையல் விதவிதமா பண்றையா. டெய்லி நீ வெளியில நிக்கற மர்மம் இதானா என்று மிகவும் தரக்குறைவான வார்த்தைகளை அவளிடம் வீசினான். அவளது கன்னத்தில் பாளார் என்று அறைந்தான். அவள் மயங்கி கீழே விழுந்தாள்.
அவனது கடுமையான சொற்களை கேட்டுக்கொண்டிருந்த பிச்சைக்காரன், பாவம் அவனென்ன செய்வான் சாப்பாடு போட்ட அவங்களுக்கே இந்த அவல நிலைன்னா தனக்கு என்ன நேருமோ என்று எண்ணிய அவன் அடுத்தகணமே வெளியேறினான். அவன் அடித்ததில் மயங்கி விழுந்த அவள் எழுந்திருக்கவே இல்லை டாக்டர் செக்கப் பல அவமானங்கள், இன்னல்கள், அலட்சியங்கள் என்று ஒரு முகமூடி உலகத்தை சுற்றியே அவள் வாழ்ந்து வந்தாலும் அவனிடம் அன்பு செலுத்துவதற்கு அவள் தவறியதே இல்லை ஆமாம் அவள் தாயாகும் கனவு தான் அது.
ஒரு பெண்ணின் மனதிற்குள்ளேயும் அழகான பூவாக மலரத் துடிக்கும் துடிப்பு அது டாக்டர் அவள் தாயாக போவதாக தெரிவித்தார். எவ்வளவு கஷ்டமான மனநிலையில் ரம்யா இருந்தாலும் தான் ஒரு கருவை சுமக்கும் தாயாக போவதை எண்ணி மிகவும் உச்சிமுகர்தாள். ஆனால் அதை மகேஷிடம் தெரிவித்த பொழுது அவன் பேசிய வார்த்தைகள் எந்த பெண்ணாளுமே கற்பனை செய்து கூட பார்க்க முடியாத ஒன்று. முதல்ல அந்தக் கருவுக்கு சொந்தக்காரன் நாந்தான்னு சந்தேகமில்லாமல் தெரியட்டும் அப்பறம் பாக்கலாம் என்ற அவனது சொற்கள் மின்சாரத்தை போல் அவளைத் தாக்கியது. அவளது இதயத் துடிப்பே நின்று விட்டாலும் மறக்குமா இந்த வார்த்தைகள். ஆனால் இன்று மகேஷ் அவளது பாதங்களைப் பற்றிக் கொண்டு அழுதான், என்னை விட்டு போய்டாதே நீயில்லாம என்னால் ஒரு நொடி கூட வாழமுடியாது. நான் உனக்கு மிகவும் கொடுமையான செயலை செய்து விட்டேன். என்னை மன்னித்துவிடு என்று கதறினான். கிடைத்த பொக்கிஷத்தை பாதுகாக்கத் தெரியாத கிராதகன் நான். என்னை விட்டுட்டுப் போய்டாத ரம்யா என்று அழுதான் கண்ணீர்விட்டான். அதை செயலற்றுப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த ரம்யா உண்மையாகவா சொல்கிறீர்கள் என்று பேசிய அவளது விழிகளில் கடைசியாக நீர்த்துளி, ரம்யாவின் கண்கள் இருண்டன...